Odrastamo u vreme ekspanzije društvenih mreža, u vreme kada spontanost kao takva gotovo da ne postoji. Tako zapravo ne vidimo jasno druge, ne znamo da je i njima nekada teško, da i oni nekada plaču, da se guše od anksioznosti, izgubljenih snova, razočarenja. S obzirom da ne vidimo iza maske, skloni smo idealizaciji. U istoj se davimo jer se osećamo da samo mi patimo, potpuno nesvesni ostatka sveta i njihovih realnosti.
Ako se osećate loše u svojoj koži, ako ste skloni odlaganju, negiranju problema, umanjivanju važnosti sebe, ukoliko ste sebi na poslednjem mestu, mozda je pravo vreme da počnete da radite na sebi.